Cenderede ruhum yine bu gün. Ne yöne dönsem ayrı bir parçam kopuyor bedenimden. Ne yana baksam ayrı bir karanlık.

Şımarık bir çocuk, nadide bir çiçek , beklenen bir şey olmak isterdim , kısacıkta olsa.

Öfkeli, kızgınım ne yazık ki..

O yumuşak bakışların olmasaydı bu gün , ruhum nasıl sakinleşirdi.

Kaçabileceğim, güven dolu bir liman oldun bu fırtınanın ortasında.

Oysa ki sana sığındığımda yelkenlerim paramparça, gövdem darmadağın, hedefsiz , amaçsız ve rotasını kaybetmiş bir kaptandım ki kendi gemimi bile yürütemiyordum.

Bağladın beni.

Kal dedin parçalansanda toparlarım ben seni.

Sert ve karanlık görünüşünün altındaki duruşuna güvendim.Sen ki sağlam ve tecrübeliydin.

Nasıl dümenini yeniden alırdım hayatımın gemisinin sen olmasan?

Nasıl toparlanır, nasıl yeni bir güne merhaba diyebilirdim.

Teşekkür ederim.

Bağlanmaktan çok ama çok korkan bana kaçıp parçalanmaktansa, bağlanıp yaşamayı öğrettiğin için.