Kanımca İnsan Hakları Mahkemesi kararlarının son durumu, arazisi orman aldatmacası ile alınan vatandaşların tazminat alıp alamayacakları konuları merak uyandırmaktadır. İnsan Hakları Mahkemesi Türkiye devletinin bazı yasa yolları açtığından bahisla dosyaları geri göndermektedir. Bu yollardan tazminat yasa yolu ne derece sağlıklıdır. Yargıtay bizim orman hukuku adlı yazımızda beliirttiğiimiz MK 1007 madde tazminat yolunu zorlamayla açmış ise de geçmiş dönemde mallarına el konulanlara tazminat ödememek için 10 yıllık bir süreyi zamanaşımı olarak zorlamaktadır. Bu durumda daha önceki yazılarımızda belirttiğimiz üzere hakların bir yarışması söz konusu olup kamulaştırmasız el koyma hükümleri bir kenara bırakılarak sadece 1007 maddenin uygulanması düşünülemez. Ayrıca bu durumda zamanaşımından da söz edilemez. Mülkiyet hakkına ilişkin haklar kural olarak zamanaşımına uğramayacağı gibi, kişilere devletçe haklarını arayabilecekleri bir yasa yolu açılmadan, haklarını aramadılar diye hakları da sona erdirilemez. Türk Yargıtayı eski hukuk dışı uygulamalarının üzerini örtmeye çalışırken yeni hukuksuz kararlara imza atmaktadır. Eğer Türkiye de orman iddiası ile el konulan yerlere tazminat ödenmesi için bir yasa yolu olsa İnsan Hakları Mahkemesi Türkiye Cumhuriyetini mahkum etmezdi. Aynı şekilde zamanaşmı kıyı ve mera nedeni ile elkoymalarda da olmamalıdır.