Yıl 2001...Avukatlık stajımı tamamlamış mesleğe başlamıştım.Meslekte ilk gün.Staj döneminde icra icra dolaşıp dosya incelemekten başkaca bir iş yapmış da değilim.

Yer Kadıköy Ticaret Mahkemesi.Davacı vekili olarak çağrıldığımı duyunca beni bir heyecan bir panik aldı gidiyor.Ben ne diyeceğim şimdi,nasıl konuşacağım,sesim titreyacek...Paniğin bini bir para yani...Salondaki yerimi aldım,başkanın bana ilk sorusu "avukat mısınız" oldu.Başladık dedim kendi kendime.Gülümsemeye çalışarak duyulur duyulmaz bir sesle "evet"dedim.Başkan üyelere ve salonda duruşma bekleyen avukatlara belli belirsiz bir bakış atarak "emin misiniz"dedi.Bendeki heyecan yerini yavaş yavaş öfkeye bırakıyordu.Daha gür bir sesle "tabiki eminim"dedim.Mahkeme heyetinin belli belirsiz gülümsemeleri ok gibi saplanıyordu bakışlarıma... oldum olası fiziksel görüntü olarak yaşımdan küçük göstermem nedeniyle, tamam dedim, bunlar da benim yaşımı küçük buldu.Başkan son olarak birşeyleriniz eksik değil mi dedi.Aaaa bu kadar da olmaz...Sayın başkan stajımı tamamladım avukatım hiç bir eksikliğim de yok diye cevap veriyorken,içgüdüsel bir korunma talebi duygusuyla salonda bekleyen meslektaşlarıma döndüm.Aman tanrım bana cübbeyi işaret ediyorlar.Kral çıplak masalı misali salondan kaçarcasına dışarı çıkışım,cübbeyi giyip salona dönüşüm...

Daha bitmedi çilem.İki dosyanın duruşmasıdır gireceğim.Bu dosyalardan biri de İstanbul Ticaret Mahkemesi'nin.Daha ilk günde böylesi bir fiyasko...Bu fiyaskonun doğurduğu ruh hali.Dosyaları karıştırdım bu sefer.Başkanın önündeki dosya ile benim önümdeki dosya farklı olunca seyreyleyin vaziyeti.Başkan "avukat hanım neyden bahsediyorsunuz siz bir defa bu dosyada sigorta şirketi taraf değil"deyince...Aman tanrım...Pardon deyip öbür dosyaya resmen atladım...
Heyecandan bitkin düşmüş bir vaziyette adliyeden çıktım.Kapıda tanıdık bir meslektaşa rastladım"hayrola rengin çok kötü" diye hatırımı sordu.Başıma gelenleri anlatınca "Aaaa o avukat sen miydin demin arkadaş bana telefonda olayı anlattı"demez mi.Tamam,şekli şemalim unutuluncaya kadar bir daha Kadıköy Adliyesine ayak basmayacağım dedim.

Belki sıradan bir olay ama hatırladıkça gülüyorum.Hele Başkana tabiki avukatım deyişim aklıma geldikçe...