CD çalardaki SUFİ-NEY &PİANO,

eşliğinde yazıldı bu dizeler.

BU KADRERİ paylaşan hem cinslerimin hapsolundukları

kaderin sefaletine bir deklânşör de ben basmak istedim.

Nedense bu tarz et pazarlarında sekse hep ARZ=TALEP denir,

ikisinde de et vardır,

bakalım mı şu denkleme:

arz=acziyet,

talep=et,

SADECE BİRİNDE et varsa adil değil bu terazinin kefeleri.

Bir yürüyüşüm sonrasında ÇELİK PALAS önünde gördüğüm aleni ? pazarlığını gözümün önüne getirerek sığdırdım kalemime bu yazılanları:

**KÖŞE BAŞINDAKİ GÖLGELER**

Ağlardı,

tenine her erkek eli değdiğinde,

güldüğü kadar ağlardı gücü yettiğince gencecik yüzü.

Hiç bir erkek duymazdı hıçkırıklarını,

göremezdi üstelik,

yanaklarından gizlice süzülen gözyaşlarını,

sadece gülümseyen yüzünde, bembeyaz dişleri

ve gür siyah saçlarının, özenle taranmışlığı vardı aynalarda bıraktığı,

ağlardı ,

her sabah, gündeliğe çıktığı bu pazarda,

etini okkaya koyardı,

hayat tezgahında,

üç aşağı beş yukları hesaplaşmalarında,

ne kimse duydu isyanını,

ne gören oldu gözyaşlarını,

sadece uzun ve ölümüne simsiyah bir yoldu,

isteksiz uyandığı kimsesiz sabahları,

Köşe başındaki koyu ve çaresiz gölgesiydi,

onun tek şahidi,

ve sığınağı...

İsmini her sorduklarında,

hep bilmiyorum sen koy ne istersen,

o olsun adım soluklarında,

bunu derdi hınzırca,

ismi de yoktu ki zaten,

bu yola çıktığından beri ismi de kalmamıştı hafızasında,

anasının pişirdiği çorbaya bandığı,


o sıcacık ekmeğin lokmalarının tadı,

tüterken bağrında,

o günlerde bırakılmıştı

sahipsiz kalan

ve çaresiz adı...


Kendi gerçeklerimiz bunlar, memleketimizin bakmaya dayanamadığı,

kimi zaman acıdığı, iğrendiği kınadığı,

tepkiler ne olursa olasun var olan,

KADIN GERÇEKLERİMİZ.

Sevgiler dostlarım.

Haftaya bir hayli yoğun başladık...


NİLGÜN ÇAKICI/ BURSA