Hiç Eşgel'de yüzmeye kalkıştınız mı,
ben denedim.

Sığıdır nasıl olsa diye klometrelerce açıldım, öyle acaip bir suyu vardır ki Eşgel'in, beş metre yüzersin, su seviyesi dizlerindedir, bir metre daha kulaç attığında iki adam boyu olur, iki kulaç sonra da beline gelir su.

Artık yüzmekten yorularak geri dönmek istediğimde sahil bir nokta gibiydi, paniğe mi kapıldım bilinmez, ayağıma kramp girdi,aylardan ağustos ve saat sabahın yedisi,

sahilde sadece iki çöp konteyneri ve başımda uçuşan martılardan başka hiçbir gözle görünür nesne yoktu.
Ve ayaklarım kumdan çok uzaktaydı, bir hayli derin rakımlardaydım.
Sırt üstü atlayarak on dakika kendimi dinledim, kendime ölümden öte öfkelendim;
-Kızım güçlü ol ve derhal kendine gel, kolay teslim olmak yok yok yok.
Bu kıytırık ölüme soluksuz can vermek yok.

Ve sükunetle sahile ulaştım.

Hayatın kendisi de bazen bu istikrarsız sular gibididir.

SIĞIDIR diye yanılmamak lazım.Bilemeyiz o sığı kulvarlarda ne derinlikler saklıdır bilemeyiz.

Değersizdir, içi boştur, önemsizdir diye aldırış etmediğimiz bir çok şeyin gizeminde kimbilir ne cevherler vardır, dokunmadan, yaklaşmadan, konuşmadan

farkına varamayız.

Önyargılı olmamak ve yolumuza çıkan her şeyin özünde çok mühim bir takım değerlerin var olabileceğini asla göz ardı etmemeliyiz.

Esen kalın.

SEVGİLER DOSTLARIM!

Nilgün.