Alüvyonlarımdan yankılarım...

İçimde beni kemiren,
içten pazarlıklı ve sinsi,
hain bir çıngıraklı yılan.

Ne zaman arkamı dönüp,
sağ yanıma yaslansam,
ensemde yangın yeri,
tenime ustaca zehirini vakumlar.

Gördüm seni,
sağım solum önüm arkam sobe,
gördüm seni.

Çık saklandığın mağaradan,
çık da kozlarımızı paylaşalım hadi,
kolay öyle,
kalleşçe uykularımdan uyandırmak,
senin dilinde zehirin var,
benimse savunmasızlığım.

Senin soğukluğun,
senin ıssızlığın,
senin ustaca yaklaşmaların var,
benimse iç hesaplaşmalarım
ve
üstesinden gelemediğim
zorba zamanlarım ve kayıplarım...

Yarasa seslerine karışan karanlıklarımda,
kanat çırpınışlarım duyulur semada.

Gördüm seni,
çık uykularımdan,
girip durma artık ,
gecelerimin naif uykularına,
tam öldün bittin,
dediğim kurtuluş çığlıklarımda,
başını yaslayarak sarılma gül kokulu yastıklarıma,
deri atıp yeniden doğma çarşaflarımda...

Çık beynimin içinden,
fütürsüzce bütün hücrelerime,
iğrenç salyalarını akıtma,
çık düşüncelerimin kimyasından,
neyim varsa gözün kalan,
al ve çek git.

Çekiç darbesi hınçlarımla
beton çivileri çakıp durma ,
yüreğimin duvarlarına.

Cenazesi kaldırılıyor,
umutlarımın,
artık hiçbirşey hissetmiyorum,
hayata ve yaşama dair,
herşey çok uzakken bana,
alaycı bir tavırla,
dünü anımsatma.

Bırak peşimi,
bırak...

RAHAT UYUYAYIM ARTIK,
ÇINGIRAKLI YILAN.