İşverenin iş sözleşmesinden kaynaklanan nakil yetkisi kural olarak geçerlidir. Fakat nakil yetkisinin kullanılmasına ilişkin bildiğim kadarıyla üç sınırlama hali bulunmaktadır.

Bunlardan ilki tüm haklar bakımından geçerli olan hakkın kötüye kullanılması yasağıdır. Somut olayınız bakımından işverenin sırf işçiye zarar verme niyetiyle hareket ettiğini ispatlayabilirseniz hakkın kötüye kullanılması sebebiyle nakil yetkisinin kullanılamayacağını söyleyebilirsiniz.

İkinci sınırlamada ise nakil yetkisinin kullanımı işçinin bilgilendirilmesine bağlı tutulmaktadır. Yani nakil yetkisinin kullanılabilmesi için iş sözleşmesinin imza tarihinde "işçinin bilgilenme hakkı" çerçevesinde nakil olabileceği yerler hakkında kendisine bilgi verilmesi gerekmektedir.

Üçüncü olarak ise iş sözleşmesinin imza tarihinde mevcut olmayan bir işyeri, daha sonra kurulmuş ise bu işyerine nakledilme sözleşmedeki nakil yetkisi kapsamında değildir. Bu durum da esasında yine işçinin bilgilenme hakkına dayanmaktadır.

Yargıtay'ın bir kararının ikinci ve üçüncü haldeki görüşlerle aynı yönde olduğunu biliyorum fakat kararın tam metni ve numarası elimde yok. Çok ihtiyaç duyarsanız bulmaya çalışırım.

Nakil yapılabilecek yerler konusunda kendisine bilgi verilmediğini iddia eden işçi bu iddiasını ispatlamak zorunda kalacaktır. İşyerinin daha sonra kurulduğu iddiası var ise bunun ispatı diğer hale göre daha kolay olacaktır.

İşçinin nakil dolayısıyla katlanmak zorunda olduğu giderlerin, işveren tarafından karşılanması mantıklı gözükmektedir. İşçinin sözleşmenin devamı konusunda gösterdiği çaba ve iradenin karşılığı ve iş dolayısıyla yapılması gereken bir harcama olması nedeniyle bu masraflara işverenin katlanması gerektiğini düşünüyorum.