Yedi yıl önce bir sonbahar sabahı hastane kapısındayız üç beş avukat. Şaşkınız,üzgünüz,hıçkırıklarımz yutağımızda düğüm sessiz... Bir cep telefonu sesizliği yırtarcasına bağırıyor. Telefondaki ses Av.A. Hanımla görüşmek istiyorum diyor....
Telefon elimde büyüyor,ben nasıl söylerim otuz iki yaşındakı pırıl pırıl arkadaşımın öldüğünü lanet hastalığın onu ellerimizin arasından aldığını... Dökülüyor sözcükler ağzımdan " üzgünüm A.hanım'ı biraz önce kaybettik hepimizin başı sağolsun...."
"Benim dava ne olacak şimdi,ben para ödedim davama kim bakacak"