Sanırım fakülte hayatımda kendimi en kötü hissettiğim dersti.İlk dersten sonra asla bir daha devam etmedim.Sınav zamanı yaklaştığında ise ne yapacağımı bilemez oldum.Hemen sevgili annemin yanına koşup "Anne ben bu kitabı değil okumak elleyemiyorum bile.Nolur sen oku ben dinleyim" dedim.Fedakar annem hiç üşenmedi.Kitabı okudu,bana el yazısıyla bir özetini dahi çıkardı.Sonra notları elime tutuşturup,resimlere bakamıyorsun bari bunları oku kalma dersten dedi.

Ve bu sayede dersten geçtim.Canım annem olmasa sanırım benim okul adli tıptan uzardı

Ama noldu savcılık stajında mecburen otopsiye katıldım.Yani al işte kitabı bile eline tutamıyordun karşında canlı canlı izle dediler.En çok da annem gülmüştü