Kesinlikle bir şekilde sahnede olmayı tercih ederdim. Tiyatro oyuncusu olabilirdim. Yada belki kimbilir bir zamanlar icra ettiğim gitarda bir virtüöz olurdum. Belki de ses sanatçısı... Ama kesinlikle o büyülü sahne tozunu bir ömür yutabileceğim bir işim olurdu. Hepsini denedim. Ama hangi akla hizmet ve nasıl bir idealizm ise bu meslekte soluğu aldım. Bu şekilde mutlu muyum? Evet. Ama tiyatro oyunu sergileyip te, alkışları işitirken; kulisteki heyecanlı bekleyişlerde, elimde mikrofon gözlerim kapalı şarkı söylerken beni dinleyen onca soluğu tenimde hissederken; yazılarımın yayınlandığı gün gazeteyi elime alıp heyecanla acaba nasıl olmuş, basım hatası var mı diye soluğumu tutarak köşemi okurken; gitarımın sesi ile türlü hayallere dalarken daha bi mutluydum sanki..