bir kimsenin âşık olup olmadığı, daha doğrusu bazı farklı haller içinde bulunup bulunmadığı dışardan da gözlenebilir. Fakat bir kimsenin dışardan gözlenebilen farklı halinin aşk olduğuna karar verilmesi imkân dışıdır. Bir kimsenin sürekli olarak bir "nesne"ye yönelmiş bulunduğunun gözlenmesi, bu durumun o kimsenin ille de âşık olduğunu söylememizi gerektirmez; her ne kadar, âşıkın içsel yaşantısında sürekli biçimde sevdiği nesneye yönelmesini söz konusu edebilsek de..
Böylece, âşık olmanın bir nesneye, âşıkın sevdiği nesneye yönelmesi ve bu yönelimin dışına çıkamaması olduğunu söylemiş oluyoruz. Bu yönelmişlik halini vurgulamamız gerekiyor: nefesi olan herkes, bir zurnayı öttürebilir; ama zurnadan âhenkli sesler çıkartma becerisini gösterebilenler ancak ona aşkla yönelmiş olanlardır. Ancak onun çıkarttığı sesler dinlenebilir olur, diğerlerininki ise kakafoni mesabesinde kalır.. Demek ki, zurnayı her öttürebilen kimse onu çalıyor olmuyor.