Merhaba...
İşte insanın hukukçu olabilmesinden önce insanlığını bilmesi gerektiğinin açık örneği.
DOĞAL HUKUK denilen ve insanın zaten içinden gelen hakkaniyetin ortaya çıkabilmesi, hukukçu olmaktan önce insan olmayı gerektirir.
Hukukun salt kanunlardan meydana geldiğini ve bunları bol pratik yapıldığından dolayı (gündelik işlerin gereklerinden) bilenlerin hukukçu sayılması ayrıca inceleme konusu olduğunu düşünüyorum.
Hukukçunun aslında kanunlarla bağlı olmadığını, aslında kanunların da ölümlü olabildiğini, yani "kanun koyucunun bir sözü ile kütüphaneler dolusu kanunun okkalık kağıda dönüşebilir"liğini belirtmek isterim.
Doğal Hukukun önemi burada yatmaktadır.
Aslında zaten insan doğasından kaynaklanan hakkaniyet duygusundan doğan kuralların kanunları oluşturduğunu belirtmek istedim.
Hukukçunun aslında öncelikle insan olması gerektiği ve hukuk duygusunun insanlıktan kaynaklandığıdır asıl olan.
bunun farkında olmayan bir kişiliğin aslında hukukçuluğun esaslarından olan insan olma özelliğinden mahrum olduğu ve hukukçu olamadığı esasıdır söylemek istediğim...
Değerli Prof.Dr. Cahit CAN'ın da dediği gibi "hukukun felsefesini ve antropolojisini bilmeyen bir hukukçu aslında hukukçu değil, hukuk teknikeri veya çarkların dönmesine sadece bakmakta olan bir işçidir." diyorum...
saygı ve sevgilerle