Montesküyönün bir sözü vardır:Hiç bir insan yoktur ki erki ele geçirdiği zaman bunu kişisel hırsları yüzünden kötüye kullanmasın.Bence durumu bu söz gayet iyi açıklıyor.O koltuğa oturduğu vakit insanlar ister savcı ister hakim olsun ister istemez küçük dağları ben yarattım havasına girebiliyor.(tabi ki hepsi değil)Bunun eşitlikle bir alakası yok bence.Zira aynı sırayı başlaştığımız bir kişi ileride vali,kaymakam,emniyet müdürü de olabiliyor.Bu sefer durum daha da zorlaşıyor.Mesela eski sınıf arkadaşınız bu tür makamdaysa hatırlıyor musun sen benim elbiselerimi giyerdin yurtta demek fısatınız bile olmuyor.Burası türkiye bence fazla üzerinde durmamak lazım.Yapılacak en güzel şey; o hakim veya savcı arkadaşınız emekli olduğu vakit avukatlığa başladığında, baro odasında ona muzipce bir gülümsemektir.Zira o zaman sizi çok iyi anlayacaktır!
saygılar