|
|
|
|
|
|
Önceleri ağlayamayan hatta gayet duygusuz olarak bilinen ben,anne olduktan sonra herşeye ağlar oldum. O kadar duygusal oldum ki kendime şaştım. Çocuğum ağladı ağladım, başardı ağladım, başaramadı ağladım, hastalandı ağladım,okula gitti ağladım,karnesini aldı ağladım,özledim ağladım,hala da ağlıyorum. İlla da üzüntüden ağlamak gerekmiyor. Şimdi bir filmde biri anne dese ve koşsa yine ağlıyorum.  Hatta cold case adlı diziyi her izleyişimde yine ağlıyorum(mesela bu akşam var cnbc-e de.)işte böye...
|
|
 |
|
 |
|
Evet ben de en çok çocuğum için ağlarım sizin gibi.Benim ki biraz büyüdü 22 yaşında oldu.
Ama okulu nedeniyle o Beşiktaşta, Ben oldukça uzak bir semtte; B.Ç'de yaşıyorum.Onu çok özlüyorum.-Yazarken bile gözlerim doldu-
Çocuk sevgisi hiç bir sevgiye benzemiyor.
Bir de; "Selvi boylum, al yazmalım" filmini her seyredişimde ağlardım..
