Hukukçu olmanın şüphecilikle beraber, önemli oranda bir hayat tecrübesini gerektirdiğini düşünüyorum. Gerektiğinde istenmeyen bazı olayların sebebini sorgulayabilmek, neticeyi görebilmek, davranışlarımızı ayarlayabilmek için, hemen hepimizin çevresinde var olan bizden ya daha tecrübeli, ya olaylara farklı bir pencereden bakabilen kimselere ( bu kişiler meslektaş olur, arkadaş olur, aileden biri olur )danışmamız, böylece ortak bir akıl oluşturmamız gerektiğini düşünüyorum. Şahsen ben çok danışırım. Hiç zararını da görmedim. Ne demişler, ' Akıl akıldan üstündür '