Sayın Demirel'e içten ve anlamlı katılımı için teşekkür ederim.

Olası bir yanlış anlaşılmayı düzeltmek için arz etmek isterim: Kişinin canını koruması en temel canlı içgüdüsüdür ve bu bağlamda böyle bir tehlike ile karşı karşıya kalan bir kişinin durumunu hukuk gözlüğüyle analiz etmek pek güç ve belki de çok anlamlı değil.

Benim yukarıda arz ettiğim görüşlerin de bireysel durumlardan ve örneklerden ziyade sistemin işleyişine yönelik kurumsal tesbitler olduğunu bir kez daha vurgulamak isterim.

Eğer siz bir avukat olarak ciddi bir ölüm tehlikesi altında bulunuyorsanız ve sistem de sizi yeterince korumuyorsa, kendi güvenliğinizi kendiniz sağlamak için elbette her yola başvurursunuz. Bu sadece bir avukat için de değil, her insan için geçerlidir ve insan tabiatının en doğal sonucudur.

Ancak hukukçuların kurumsal bir yapı içinde silahlanmasını teşvik etmek veya avukatı bir elinde kanun kitabı, diğer elinde "seri, küçük ve tam otomatik" silah olması gereken bir savaşçı olarak betimlemek çok ayrı bir bakış açısı. Benim kişisel duruşum bu bakış açısına karşıdır, yoksa hayati tehlike altında canını kurtarmaya çalışan bir insanın psikolojik ve doğal tepkisine değil.

Bir hacize gidince fiziksel şiddete maruz kalıyorsanız, bir sonraki hacizde güvenliğinizi sağlayacak her yolu istemek ve hatta mübah görmek sizin insan olarak en doğal hakkınızdır. Öte yandan avukatların topluca silahlandırılması yerine, kolluk güçlerinin avukatların can güvenliğini sağlamasını temin edecek mekanizmaların hayata geçirilmesini istemek ise vergi veren her vatandaşın hakkı.

Bu konuyla ilgili benim vermek istediğim mesaj bu son paragrafla en iyi şekilde özetlenebildiğinden, bundan sonra sanırım başkaca bir katılımda bulunamayacağım.