Ceza muhakemesinde geçerli olan ispat sistemi vicdani delil sistemidir. Ceza muhakemesinin adil yargılanma hakkına uyularak maddi gerçeğe ulaşma amacı, kanuni delil sisteminden farklı olarak hem her şeyin delil olarak kabul edilmesi serbestliğini, hem de delillerin serbestçe değerlendirilmesini gerekli kılmıştır. Bu iki ilke bugün modern ceza muhakemesinde “vicdani delil sistemi”ni oluşturmaktadır. Maddi gerçeğe ulaşmayı amaçlayan ceza muhakemesinde ispat denilen temel bir faaliyet yürütülmekte ve bu faaliyet bağlamında, ispat aracı olan delillerin elde edilmesi, ortaya konulması, tartışılması ve değerlendirilmesi gerekmektedir. Vicdani delil sistemi gereğince hakimin ispat araçlarından neleri delil olarak kabul edeceği, bunlardan hangilerini hükme esas alacağı ve kanaatini nasıl oluşturacağı hususlarında serbest/özgür olması, keyfilik veya sınırsızlık anlamına gelmediğini de belirtmemiz gerekir
Tanık beyanı reddedilecekse bunun için haklı, makul ve kabul edilebilir hukuki gerekçelerin de gerekçede gösterilmesi zorunludur.

Yargıtay 6. CD., E. 2012/26083 K. 2015/44624 T. 22.10.2015)
Özet: Olayı birebir yaşayan mağdurun anlatımları ile örtüşmeyen ve/veya mağdur iddiasını aşan anlatımlara yer veren tanık beyanını, hâkim tecrübelerine dayanarak değerlendirir. Sağlam değilse bu halde de değerlendirmeye almaz.Hal böyle olunca soruşturma ve kovuşturmada toplanmış bulunan tüm deliller tartışılıp, bunun sonucu fiilin faili olduğu saptanan sanığın, mahkum edileceği muhakkaktır.

Yargıtay 18. CD., E. 2015/26208 K. 2016/11539 T. 26.5.2016
Özet : CMK’nın 217/2. maddesi gereğince sanığa yüklenen suçun, hukuka uygun olarak elde edilmiş her türlü delille ispatının mümkün olduğu ceza yargılamasında, bir delilin reddedilmesi için CMK.nın 206/2. maddesinde sayılan durumların dışında delilin, akla, mantığa, bilimsel verilere, fizik kurallarına, herkesçe bilinen somut duruma, hayatın olağan akışı içinde gündelik yaşamdan edinilen karine niteliğindeki bilgilere aykırı olması ya da tanığın yalan söylediğinin ortaya çıkması gibi reddi için haklı, makul ve kabul edilebilir hukuki gerekçelerin gösterilmesinin zorunlu olduğu..