Karanlık bastırıyor vahşi ormanın derinliklerinde... Ciğerimde biriken bir yudum oksijene gözlerini dikmiş etrafımdaki akbabalar. Hep birlikte beklerler adeta dudaklarımın arasından çıkmasını son nefesimin...

Bir hançer... Ve gizlenmiş bir katil. Bir hançerin ardına gizlenmiş vahşi bir katil misali bıçaklar sırtımı dayadığım duvar. Karanlık masalların hangi satırına gizlenir gökkuşağı? Hangi güneş açar ve ışıldar özgüvene? Hangi beyaz diş tırmanmaktan nasır tutmuş ellerinin etlerini yer güvensizlikle?

Kabul ediyorum, düştüm... Binlerce defa tekmelendi gururum... Kabul ediyorum, düştüm... Ve kayboldu kendime olan inancım... Kırıldım... Hepsi bu...