Ben de çok ıslandım Üsküdar yollarında. Anneanne(ler)imizi görmeye giderken alırdı da bir yağmur

Duvarlarında maskların asılı durduğu bu eski İstanbul evi tarih mi kokardı, yoksa açık pencerelerden mi içeri sızardı, bilemezdim.

Gözleri iyi görmüyordu artık büyükanneannemin. Annemle anneannem hasret giderirken, biz büyükanneannemle salona geçip, radyonun başına kurulurduk. (Dikkatinizi çekerim, dört kuşak kadın birarada) Beklediği temsil başladığı anda büyükanneannemle ben radyodan gelen sesin bulunduğu başka bir dünyaya çoktan yol almış olurduk. Bağlantımızı kimse koparamazdı.

Bugün anneannem de, büyükanneannem de artık yok.

Tarih kokan o ev de artık yok.

Ama Üsküdar hala orada, tarih orada, İstanbul orada.

Nasıl terkedilir İstanbul ya?