Bende şahit olduğum üzücü bir duruşmayı aktarayım.

Stajımın Asliye Hukuk safhasındayım. Tüketici Mahkemesi sıfatıyla baktığı dosyalardan biri... Davacı kadın, o sene oldukça iyi karneler getirdikleri için çocuklarına 1 bilgisayar almış. Almış almasına ama 3 ay boyunca defalarca arızalanmış bilgisayar. Her defasında da aynı problem...

Kadıncağız "Herşeyimden kesip bilgisayar aldım. Çocuklarımı ödüllendireyim istedim ama arızalı bilgisayar vermişler..." mealinde mağduriyetini anlattı.

Hakim: "100 TL bilirkişi ücreti yatıracaksın, incelenecek"
Kadın: "Hakim bey, dün evimizde ekmek yoktu. Nasıl y..."(Sessizce ağlamaya başlıyor...)
Hakim: "Ama bilgisayar almaya paran var! Onu bunu bilmem, bul buluştur yatır o parayı ki incelensin bilgisayar"
Kadın: "Ama efendim..."
Hakim: "Tamaaaam!.. Çıkabilirsin!.."

Kadın çıkıyor, arkasından duruşma salonu:

Hakim: "(Duruşmalarını bekleyen avukatlara dönerek)Madem paran yok bilgisayar senin neyine... Çocuklar oyundu moyundu bozmuşlardır bilgisayarı..."

Ardından meslektaşların hakime hak verme yarışına girmeleri...

Hala kızarım kendime niye salondan çıkıp kadına yardım için yol göstermedin diye...