Alıntı: Yazan erdemlihukukcu Küçük yerlerde insanlar uğraşacak birşey bulamazlar,o yüzden de sürekli birbirleriyle uğraşırlar."O bana bunu dedi,bu bana yan gözle baktı,şu ayağını yan bastı .... falan filan.Birgün büromuz böyle bir olay yüzünden bir aile tarafından istila edildi.Hareket edecek yer kalmadı büroda! Anne,baba,büyükanne,torunlar...... İki aile kavga etmiş,savcılığa şikayet edeceklermiş.Dertlerini anlatan bir dilekçe yazdık,gittiler.SANMAYIN Kİ BÖYLE KOLAY ATLATTIK Ertesi gün duruşmaya gitmek için bürodan çıkıyoruz eşimle.Önceki gün gelen 2 kadın yine geldi.Duruşmaya yetişmemiz lazım desek de yok giriverdiler büroya!!! Neler oldu bi bilseniz diye başladılar lafa...(Ama bilmek istemiyoruz ki ) Elinde de bir poşet, ama nasıl tutuyor o poşeti anlatamam.Sanki canlarını oraya sokmuşsunuz.Kadınlardan biri anlatmaya başladı " Dün akşam yine kavga ettik,gelinleri bana ayakkabı fırlattı,yüzüme geldi! "...ahaa bu da delili ! (bir yandan da elindeki poşeti bize uzatıyor) Eşimle birbirimize bakıp,neki acaba bu diye düşünürkeeeeeen...............POŞETTEN KOCAMAN BİR ERKEK AYAKKABISI ÇIKTI Yüzüne atılan ayakkabıyı almış gelmiş.Kadın bana dönüp "Bu delil değil mi bu.Tabi delil ahaa işte yüzüme attığı ayakkabı..." DURUN DAHA BİTMEDİİİ.Meğer ayakkabının sahibi de köyden beri kadınları takip ediyormuş "Ayakkabımı geri verin,yoksa kötü olur "diye de tehdit ediyormuş Oyüzdenmiş telaşları,o yüzden poşete öyle sarılmışlar meğer... Bürodan çıkarken ayakkabı burda kalsın neolurdediler.Biz de kıramadık onları.Şuanda ayakkabı büroda e tabi çokönemli bir delil velhasıl iyi muhafaza etmek lazım

BUŞŞŞ vardı ya hani ona atılan ayakkabıya milyon dolar teklif edenler vardı..inşallah sizin büroda saklana ayakkabıya da böyle teklifler gelir.