Yargıtay'ın bu kararı ve devam edegelen "fiilen uygulanan faiz" uygulaması, iş hukukunun ruhuna ve madde metninin "en yüksek mevduat faizi" şeklindeki düzenleme amacına kesinlikle uymamaktadır.
Kanun metninde "en yüksek mevduat faizi" denilmesindeki amaç; işverenlerin işçi ücretlerini ödemeyip bu parayı kendilerine kaynak/kredi olarak kullanmalarının önüne geçmektir. Yani işçinin hakkını ödememenin maliyeti bankadan kredi almaktan yüksek olmalıdır ki, işveren işçiye para ödemek yerine bu parayla mal almak, borç ödemek gibi bir şeyi aklına getirmesin.
Bugün yasal faiz %9 , bankaların fiilen uyguladıkları en yüksek mevduat faizi %10, fakat işverenin senetli/çekli borcu varsa uygulanan avans faiz oranı % 17.75
Siz işveren olsanız hangi borcunuzu ödersiniz. Peki kredi lazım olsa bankadan yıllık %25 bileşik faizli kredi mi kullanırsınız yoksa muhasebeye telefon edip bu ay işçilerin maaşını eksik verin mi dersiniz? Nasıl olsa faiz %10.
Peki işyerinizde Toplu iş sözleşmeli işçi varsa... Toplu sözleşmeli işçilerin ücretlerine uygulanan faiz işletme kredilerine uygulanan en yüksek faiz oranıdır. O zaman toplu sözleşmeli işçilerin aylıklarını ödeyin diğerleri kalsın, paramız olunca öderiz.
Yargıtay hem iş yükünün çokluğundan söz ediyor, hem de hukuk ve iş icat ediyor. Bu karar yüzünden iş mahkemelerinden verilen kararlar faiz nedeniyle icra mahkemelerinde sürünüyor. Hemen her dosya işverenler tarafından teminat konularak Yargıtay'a gönderiliyor. Çünkü Yargıtay'da en az üç yıl bekleyecek. Yıllık % 10'dan toplamda % 30 faiz. İşveren bu şartlarda asla kredi bulamaz. Elindeki nakiti niye kaçırsın. Al sana Yargıtay'a iş yükü. Oysa yasal faizi, avans/reeskont faizini TCMB'nin açıkladığı oranlara göre belirlemiyor muyuz? İşçi alacaklarına gelince Amerika'yı yeniden keşfetmek niye?