Sevgili kızım Gökçen bugün tam 44 gündür senden ayrıyız,hatırlıyorsun biliyorum 19 haziran 2006 da karneni aldığın gün çektirdiğimiz bu fotoğrafı,deselerdi inanmazdım bu fotoğrafın seninle birlikte çektirdiğimiz son fotoğraf olduğunu,nasılda masum poz vermişsin yavrum.Nereden bilecektik tam bir hafta sonra ayrılacağımızı,
hani tatile gidecektik Avşa adasına, Ankara vapurunun dalgasını bekleyecektik sahilde,ablanla kumdan kaleler yapacaktın,sırtıma binip denize girecektin.Hatırlıyormusun? Alper’i hani Karaburun’u görünce deli gibi koşmaya başlamıştı,Karaburunda kendisiyle oynuyor diye onun arkasından koşuyordu da,kucaklayıp almıştım Alper’i, köpekten korkmasın diye de alkışlamıştık, sanki yarış yapmışlar gibi,gecede pasta ile kutlama yapıp Alper’e midye kabuğundan madalya takmıştık,nasıl mutlu olmuştu köpek ile insan arasındaki yarışta birincilik madalyası alınca.İngiltere’de arkadaşlarına gururla madalyasını gösteriyormuş.Balıkçı Zafer’in sahilde midye ayıklamasını sandalın içine oturarak saatlerce izlerdin. Yüzmek istemiştin ama korkuyordun, seni göğsünün altından kollarıma yatırmıştım,ilk kulaçlarını attığında ne kadar sevinmiştin, dünyalar senin olmuştu.Denize anneciğinin kucağında girerdin ayaklarına sular değdikçe yukarı doğru çıkardın sıkı sıkı anneye sarılırdın bir yandan da o güzel iri gözlerinle denize bakardın.İskeleye balıkçılar gelirdi. Kemal dede ve ablan ile gider balık seçerdiniz sonra Sevinç anneanne ve anneciğin mutfakta balık hazırlarken sen ve ablan onları izlerdiniz.Hatırlıyor musun?Sevinç anneanne,çok minicik ve hareketli olduğun için sana ‘mercimek hanım’ derdi.O da Amerika’ya oğlunu ziyarete gitmiş aradı seni sordu mercimek hanım neden gitti ? diye,diyemedim kızım,anlatamadım senin ani gidişini,seninde gitmek istemediğini fakat elinden hiçbir şey gelmediğini,babanın,annenin,ablanın seni tanıyan herkesin seni bırakmak istemediklerini ama ellerinden hiç bir şey gelmediğini anlatamadım canım yavrum.
Sen nasılsın kızım?biliyorum mutlusun şu an,seni rüyamda gördüm kaç kez, sordum mutlu musun kızım? diye’’ mutluyum babacığım’’dedin,inşallah öyledir kızım 44 gündür senden uzaktayız,bakalım ne kadar daha uzak kalacağız,hiç endişelenme kızım bir gün yine birlikte olacağız,yine güleceğiz,eğleneceğiz bana yavaşça ‘’babbaaaaaaa’’! içme şu sigarayı,sigara öldürür diyeceksin,kızım sen içmedin de ne oldu?artık bazı şeylere aldırış etmiyorum,canım kızım.Seni ziyarete geliyoruz biliyorsun,eminiz ki duyuyorsun dur.İşte böyle kızım burada hayat bu şekilde. Neticede ateş düştüğü yeri yakıyor.Gelecek mektup’ta görüşmek üzere canoş’um,seni Allah’a emanet ediyorum sevgili kızım. 9.8.2006
Ailen adına babacığın
HASAN FUAT GÖÇER