İş davalık hale geldikten sonra avukat tutmak aslında ne kadar doğru bir yol bunu da tartışmak gerekir. Madem hekimlikten gidiliyor. Önleyici hekimlik diye bir kavramı mutlaka herkes duymuştur. Mesleğimize uyarlarsak önleyici avukatlık. Bir dava için avukata ödenmesi gereken meblağlar malumunuzdur ki danışma ücretinden kat be kat fazladır. Vatandaş, bir hukuki işlem yaparken, örneğin bir tapu devri veya bir araç alış satışında veya bir sözleşme veya senet düzenlerken bir Avukata danışarak çok cüzi ödemeyi göze alacak olursa belki de sorun ileride bir dava haline dönüşmeyecektir. Gerçekten profesyonelce, -ayaküstü verilen danışma hizmeti şeklinde değil-meselenin ihtilaf doğurma ihtimalini minimum hale getirerek verilecek bir hizmet. Çoğunlukla ihtilafların doğmasını da önleyecek ve bir şekilde belki de mahkemelerin iş yükünü de ciddi biçimde düşürecektir. Bu anlamda dava boyutuna gelmiş bir ihtilaf için avukat zorunluluğu getirmektense ilk muamele yapılırken Avukatın örneğin gayrimenkul satışı vs. gibi bir takım işlemlere katılımını zorunlu hale getirmek tüm yargı sistemi adına olumlu sonuç verecektir. Bazen bir hekim tüm çareler tükendiğinde eve götürün der. Bu evinde yatağında ölsün anlamındadır. Bizde de adam gelir ve yapılacak hiçbir şey yoktur. Adama zaten felek vurmuştur. Bir de danışma ücreti talep etmek o aşamada abes olur..