Sayın UNLUTURK,

Her dediğinizde haklısınız.

'''Sistemin isteksizliği'' diye kibarca tanımladığınız acıklı durum dikkatlerden kaçmayacak kadar vahim bir hal aldı.

Savcılık hazırlık kalemlerinde aylardır bekleyen şikayet evrakları artık dolaplara sığmıyor; iplerle bağlanarak duvar diplerine konuyor.

Yeni TCK 'nun yürürlüğe girmesi ile olaylara bizzat müdahale etmesi gereken savcıların şimdiki sayısı 3 bin 700 kişiden ibaret. Yeni yasanın gereği gibi uygulanabilmesi için 30 bin savcıya ihtiyaç olduğu söyleniyor.

Bütün bunlar ortadayken sistemin savunulması mümkün değil. Bu savunmayı Adalet Bakanı bile yapamaz.

Ancak burada tartıştığımız konu sistem değil; acılı bir annenin somut sorunu.. Bu sorunu sistem içinde çözmekten umudumuz olmadığı içindir ki buradaki sıkışık alanda ne olup bittiğini anlamaya çalışıyoruz.

Ama anladığımız şu ki, olay iki soruşturma geçirmiş; hem annenin hem babanın şikayetleri ile savcılar adli tıp uzmanlarından görüş almışlar; psikologlar ilgilerini esirgememiş; raporlar hazırlamışlar. Sonuçta takipsizlik kararı verilmiş.

Soruşturmalardan kuşku duyulmamalı bence:
Hakim babanın hatırına annenin şikayeti ört bas edilseydi bile, hakim babanın hatırına hakim babanın şikayeti ört bas edilir miydi?

Sistem bu yaralı ve hasta halinde bile, elinden geleni yapmış. Her ne kadar savunulamayacak kadar yetersizlik içinde olsa bile, sistem bunca acımasızlıkla da suçlanmamalı.

Anlamadığımız bir şey var işin içinde. Bunu anlamak için de yaza kadar zamanımız var diye düşünüyorum.

Saygılarımla

Bir Dost