Merhaba.31 yaşında 2 çocuk annesi dul bir bayanım,çocuklarımın velayeti bende ve 10 yıl oldu boşanalı.Bizim gibi anadoluda yaşayıpta dul bir bayan olmak inanın çok zor.Çünkü kırsal kesimin yazgısıdır bu baba ocağında erkek kardeşten sonra gelir koca ocağında ise en son yerde bile yoktur çoğu zaman.Geleneklerin ve ekonomik bağımlılığın daha çok olduğu kırsallarda kadın sorununu dile getiremez,bırakın maddi manevi yönden nefes anlacak derdini anlatacak yer bulamaz bile.Ben boşandığım ilk seneler çok zorluk çektim.Sizler gibi kurumları buralarda bulmak zor bizimde oralara gelmemiz zor.Biz kadınlar çoğu zaman kaderciyiz aslında toplumun yarı nüfusu bizde ama o gücü kullanamıyoruz.Ben şahsen kendi hakkımın var olduğuna inanmıyorum ki hakkıma sahip çıkayım.Sizin gibi kurumlara buralarda ihtiyaç çok.Ben kendi sorunlarımı bi nebze olsun aşabildim ama tanıdığım bir çok kadının sizin gibi insanlara ihtiyacı var.