...



yalnız...


görüyor musun işte orada yalnız bir martı
ve üşüten rüzgarlı soğuk
yaşamı kovalıyor martı yaşam gibi
süzülen kanatlarının altından
süzülerek hızla akan zamandan

ve sana suskunluğumun sessizliğinde
vapur sesi dalga sesi martı sesi
ufku delip geçen gözlerimden sana doğru yansıyan
güneş ışığının tel tel olmuş yedi renginde
aşk ağrısı makamında besteleniyor

bak işte şu adam saçları dağılmış şu en uçtaki
tıklım tıklım dolu vapurun yalnız yolcusu
tıklım tıklım sen dolusun oysa içinde
yine de bir yanı sancılı bir büyük boşluk
okyanusu kucaklasa hep aynı yokluk

bir yanda bir kırk bir yanda elli dört
toplasan da çıkarsan da çarpsan da
bölsen de sonuç tek yürekte hep iki çocuk
düşe kalka emekleyen saf adımlarda
düş renginde yaşam ipli binlerce
uçurtmalar boyamada şiir tadında

ellerimi al çocuk ellerini bana ver
bir çiçeğe can verelim beraber
gövdesi ben dalları sen özü yüreklerimiz
olsa da olmasa da güneşe gülümsesin
sonsuza dek yaşanacak bütün mevsimler

dönüş yolunda görmeyi düşlediğim aynı vapurda
iki martı yaşamı kanat kanat soluyan
süzülen kanatlarının altında denizin sesi
durmuş zaman ve bitmeyen bir aşk senfonisi…


merhaba