Harz dağları…

siyah satreler, ipek çoraplar,
beyaz kibar kolluklar,
nazik konuşmalar, kucaklaşmalar…
ama ne olurdu biraz da yürekleri olsaydı !

göğüslerinde kalpleri, kalplerinin içinde de
biraz sevgi, biraz erdem olsaydı insana dair.
onların yalancı, insanlıktan bahseden dilleri
beni kahrediyor, beni kahrediyor…

ben dağlara çıkmak istiyorum:
insan insanları barındıran kulübeler bulurum belki
insan yüreğinin özgürce nefes aldığı
ve özgür rüzgarların estiği dağlara…

ben dağlara çıkmak istiyorum:
koyu çamların boy gösterdiği
derelerin çağladığı kuşların öttüğü
mağrur bulutların dolaştığı dağlara…

hoşçakalın ey cilalı parlak salonlar,
ve onlar kadar cilalı dümdüz baylar, dümdüz bayanlar,
ben dağlara çıkmak ve yükseklerden
sizlere bakıp gülmek istiyorum…

W. Eberhard (18.yy Alman şiiri)