Annemi özledim...Hem de çok...Söyleyemiyorum...Söylediğimde biliyorum ki gözündeki saklı yaşlar hemen özgürlük ateşiyle yanar..Sesin titrer...ağladığını bilirim..inkar edersin..hep yaptığın gibi..ve işte ben de öyleyim annem...ağlıyorum gözyaşlarımı silemezsin..perdeleri çekemezsin yüzümü göremezsin..ben sana sarılınca eskiden her şeyi unuturdum..ne yalanlar ne dolanlar alçaklıklar ..hiçbiri kollarımın arasında sızmazdı sana..başımı koyardım omzuna..tülbentinin kokusu bulaşırdı yanağıma..işte anne tülbentin gibi her şeyi kefenledim..geceleri buralar kör karanlık oluyor.ışıklar kapanmak zorunda buralarda anne..sonsuza dek açık değil kapılar..duvarlarda acımasız bir iz bırakıyor..burası diyarbakır anne...sokakları ölüm kokuyor ve ben böyle diyorum..Bursa gibi yeşil değil topraklar..ve anne gözlerdeki yeşil bile bozkıra tutsak olmuş sanki.umudun rengi mavi değilmiş anne..siyahı sever oldum bu günlerde..ah annem...keşke yanında olsam diyemeyeceğim.biliyorum yine kavgalarımız olacak..ben bir odaya çekilip kendimden seni uzaklaştıracağım..birilerine tercih edeceğim belki de..ama için için özleyeceğim..sana yıllardır eskisi gibi sarılamadım anne..iki yıl önce diyarbakırda bırakıp gittiğin kızın değişti...hiç kimseden merhamet beklemedim ki anne..sarılan öpen fazla olmadı..samimiyetler silindi anne..sen bile..bazen sen bile..değiştim anne...çok değiştim...ama gözyaşlarımın tadı hep aynı..tuzlu ve yakıyor yaraları...ağlıyprum işte yine...telefonda sesini duydum ve kapandı sayfalar...resimlerime baktım anne..ufacık kucağına sığabiliyormuşum eskiden..şimdi hiç bir şeye sığmıyor yüreğim.bu dünya bana dar geliyor annem..resimleri seni yanımda hissettirmiyor annem...arkadaşlarıma gösteriyorum.işte benim annem..!gururlu,fedakar,derdi kederi bilen,hüzün en çok sana yakışıyor anne...Anne,sana benziyormuşum,gençliğini bende görüyorlar..ve sana benzemek için siyaha boyadığım saçlarım düşüyor ellerime..aynalarda seni görebilmek beni mutlu ediyor...ufacık ayaklarınla yürüdüğün yollardayım anne..gözlerimi siyaha boyamayı seçiyorum bugünlerde..savaşıyorum kederlerle..aramıza yollar ve uzun aylar giriyor anne...sarılmak istesem kollarım uzanmaz.rüzgarlar seni getirmez.sana yazılan şiirler kadar çaresizim yetersizim anne...seni özlemedim diye ağlardın eskiden..sen hiç bilmedin ki anne. ve bilmeyeceksin...senin hırkanı giydim bu gün..biraz daha sen oluverdim..saçlarım uzadı annem...bir yol oldu omuzlarımdan uzayıp gidiyor..ve gece siyahı oldu anne..saçlarına ak düşmeden seninkiler de böyleydi..gülüşüm seninki gibi kırgın...erken yoruldum be anne...

sana bir sürü şiir yazamadım annem..sana şu şiirleri yazdığımda uyuyordun.bir kaç adım uzağımdaydın..şimdi 1460 kilometre uzağımdasın...


ve sanırım sen bu dünyadan gittiğinde ben de var olmayacağım..bir çocuğum olsun istemiyorum..ardımda boynu bükük bir evlat kalmamlı senin beni bırakıp gittiğindeki gibi..sana söyleyemem ki anne..yaşamalısın dersin...ama ölümün hak olduğu bir dünyada bu haktan ben de nasibimi almalıyım..bu dünyada tahammül edemeyeceğim tek acı senin yokluğun olacak..vicdanımı uyutamam anne...kapımı kapatıp arkamı dönüp gidemem bilirsin.anılarınla baş başa kalamam ki anne..sen olsana yanımda..