Sayın vedaist'in kaygıları elbette haklı kaygılardır.Ancak, Sn. Asiye'nin de belirttiği gibi hayatın devam ettirilmesi büyük bir sıkıntı haline gelen, aldığı her nefesin kendisine büyük acılar verdiği insanların bu hakka sahip olması gerekir.
Senaryo şu olsun: Ben tıbbın çözüm bulamadığı bir hastalığa yakalandım.Tüm tedavi yöntemleri denendi ancak sonuç alınamadı.Doktorlar beni eve gönderdi.Adı konmasa da 3 aylık bir ömrüm kalmış olsun.Şimdi hangi insan bana "Avien, sen kesinlikle öleceksin.Muhtemelen 3 ay içinde.Ve yakalandığın hastalık bu süre zarfında sana büyük acılar verecek.Ailen her gün sana bakacak ve üzülecek.Sen istesen de istemesen de bu acıları çekeceksin.Ötenazi mi.Hayır bu mümkün değil.Zira toplum yararı düşünülmek zorunda.Bu hakkın verilmesi şimdi ya da ilerde yanlış ellerde çok büyük sorunlar yaratabilir.Olmaz.Toplumun iyiliği için sen 3 ay daha acı çek..."

Hayır sn. Vedaist! Hiçbir toplumun hiçbir yararı bireye böyle bir acıyı çektirmeye değmez.Ve buna asla hakkı yok hiçbir insan kuralının.
(Siz bir hakim olsanız; konuyla ilgi bu dava önünüze gelse "Gereği düşünüldü.Avienin 3 ay daha evinde acılar çekmesine karar verildi." diyebilir misiniz.)

Kaygılarınızı anlıyorum ve fakat çözüm "olmaz,sakınca doğurabilir." deyip de bu fikri bir kenara atmak da değildir.