Yanılıyorsunuz Sevgili Deren,
Bu anlatılanların olmadığı yerlerde bir başka yaşam şekli var... Biraz da bu yaşam şeklini görmeye çalışalım....
İzmir'in yüzünüze ılık ve nemli çarpan, içinizi titreten rüzgarına karşılık, doğu ve güneydoğunun kışın titreten, yaz sıcağında kavuran; sanki bir fırının kapağını açmışcasına yüzünüze vuran yakıcı rüzgarını anımsıyorum....
Deniz görmek yerine gözünüzün görebildiği uçsuz sarı toprakları hatırlıyorum. Suya susamış ve çatlamış topraklar ! Arada yeşilin barındığını gözlediğimde nasıl sevindiğimi, nasıl mutlu olduğumu anımsıyorum. ..Denizi görmek gibi birşeydi sarı çayırları izlemek...
Belki uluorta gülüşen kızlar yoktu yollarda ama gözgöze geldiğinizde gözlerinin içi gülen kızlar vardı... Yüzleri sıcaktan ve tozdan korunmak için gözlerine kadar bembeyaz örtülerle kapatılmış ama dünyaya baktıkları pencerelerini yüreklerinde açmış kızlar ve kadınlar vardı...
Belki gevrek simitler yoktu buraların sokaklarında ama her köşe başında dumanları yol yol gökyüzüne tırmanan el arabaları vardı.. Üzerlerinde kebap yapılırdı ve etraflarında her zaman bir kalabalık bulunurdu... Yanında turp ve taze nane ikram edilir, biraz da yayık ayranı ile emrinize ve tadımınıza sunulurdu bu kebaplar... Oralarda çocuklar yorulmaz, üşümezdi ki... Çok küçük bebekler ise kucaklarda değil annelerinin sırtlarında bir örtü ile anneye bağlanırdı.. Tıpkı göbek bağı gibi...
Uzaklardan gelen bir yanık sesi her zaman duymak mümkündü.... Bir gazel bir keyif kimi zaman da bir ağıt....
İşte böyle !
Böyle hatırlıyorum... İzmir'deki hayatı da öteki hayatları da... Oralarda olmayanlara karşılık olanlar da güzel.... Biliyor musunuz aslında güzel kılan insanların yüreklerinin güzel oluşu... İzmiri de yaşamak güzel, öteki hayatları da.... Yeter ki güzel yürekli insanlarla yaşayın! Ben doğu ve güneydoğunun güzel yürekli insanlarını hiç unutmadım.... Keşke mümkün olsa da oralara yolunuz düşse ! Oralarda yaşayanları gözlerinizle görme şansınız olsa ! Hoş ve mutlu kalın.... Saygılarımla...