Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ Ben çocuk için üzüldüm. 12 yaşındaki yaşındaki bir çocuğun yaşam felsefesi, dünyaya bakış açısı ile değil, annesinin yaşam felsefesi, dünyaya bakış açısı ile yapılmış bir olay bu. Çocuk, karar sürecine nasıl katılmış böyle bir olayda? Yoksa annesi istiyor diye mi kabul etmiş; nereden bileceğiz? 12 yaşında ve erkek egemen sistem ve toplumsal cinsiyet rolleri ile ilgili kulaktan (anneden) duyma bilgilere sahip bir çocuğun, bunlara karşı cesurca bir tavrı olabilir mi?

Dediğiniz gibi Sn Aladağ söz konusu olan bir çocuk.Ve bu konuda rıza gösterse bile annenin yönlendirmesi söz konusu değildir dememeli hiç kimse.Ve özellikle annenin psikolog olması bu konuda doğruyu yaptığı anlamına gelmez.

Sıradışı bir insanın, sıradışı bir hareketi sadece.

Aslolan olayların ve evrelerin insanlara normal olduğunu anlataması yeterliydi.

Neden bir konferans düzenleyip , güzel bir konuşma ile kızının da aynı büyüme evresinde olduğunu anlatmamış anlamıyorum.

Çok daha faydalı ve güzel bir durum olabilirdi.

Bu durumdan sanırım bütün genç kızlığa adım atmış herkes faydalanabilirdi.