eşi de avukat olan ve onunla aynı büroda çalışan biri olarak tartışmaya kayıtsız kalmak mümkün olmadı. tartışmanın geldiği yer çok keyifli ve mehmet saim bey'in cevabını doğrusu ben de merakla bekliyorum.

anket sonucunun birbirine yakınlığı çok enterasan bir gösterge aslında. demek ki hukukçu ile evli her hukukçu da, hukukçu ile evli olmayan her hukukçu da aslında aksini isteyebilir (hatta zaman zaman ister).

avukatla evli olmak hele aynı ortamda çalışmak zor. ama avukatlığın özellikle büyük şehirlerde artık ekip işi olduğu, iş akçeli konulara geldiğinde kırk yıllık dostların birbirine küstüğü bir ortamda eşinizden daha güvenilir meslektaşınız olabilir mi? iş yoğunluğu,vergi,kira derken..avukat eşler birlikte çalışmaktan başka seçenek üretemiyorlar çoğu kez.biraz da bu zaorunluluktan avukat eşlerin iş ortağı olması.ben eşimle evlenmeden önce iş ortağı oldum, tabii ki bu ensada da duygusal ilişkimiz vardı. baktık yürütüyoruz,evlenelim dedik müvekkillerimiz evli olduğumuzu zamanla öğrendi, çok komik anılarımız var bu yüzden. demek ki çok soğuk insanlarız ki birlikte olduğumuz anlaşılmadı dışarıdan ya da "aman da ne kadar profesyonrliz" diyerek kurtaralım durumu. işyerinde başkaları varken birbirimize bişey bey ve hanım dedik hep, ofisin belli kuralları oldu. tabii ki evdeki tartışmalar ofise ofistekiler eve taşındı,aksi mümkün mü bilmiyorum. evde küsüldü haftalarca ama ofiste konuşuldu,işler yürütüldü.yenge muhabbetine maruz kaldığım oldu ama eski müvekkillerim de eşime "enişte" dediler. sanki prensesmişim gibi eşim bütün şehir dışı işleri üstlendi ben yorulmayayım diye. ama en basit dilekçeleri bile üzerime yıktı.

klişedir ya,iş ve eş..insanın yaşamını etkileyecek en önemli iki seçim.çoğumuz eşlerimizle onları sevdiğimiz için evlenmişizdir.avukatlar astronotlar filan diye değil. hukukçulara aşık olmamız da herhalde mesleği paylaşma isteğimizden,bundan haz almamızdan kaynaklanmıştır.

bana göre püf noktalarından biri şu:bazı meslekler aynı zamanda yaşam tarzı.iş belli bir saatte bitemez.doktor hastasına bekle,mesaim 7.30 da başlıyor,o zaman mide kanaması geçir diyemeyeceği gibi avukatın da bunu yapma şansı yoktur. bu açıdan meslektaş eş..iyidir.

ancak...mesleğin insan ruhunda deformasyon yaptığı yolundaki düşüncelere katılıyorum.avukatlık bizi farklı,şüpheci,polemikçi,hatta saldırgan yapmıştır.bu açıdan meslektaş eş...iyi değildir.

anketin vardığı noktaya geldim...) neticede ben eşimin avukat olmasından bezen memnunum,bazen değilim.

doğumdan önce üç hafta izin kullandım,bebeğe 4,5 ay bakabildim.eşim olmasaydı kimbilir kaçıncı haftada işe başlamam gerekecekti. kadın avukatlar arasında bebeğini emziremeyenler, sütleri akarak duruşmalara koşturanler bilirim...ben şanslıydım. eşim avukat değil başka bir şey olsaydı benim hukuk sohbetlerimden ona gına gelecek, ailedeki diğer hukukçularla giriştiğimiz bitmez tükenmez "türk yargısı nasıl kurtulur" tartışmalarına fransız kalacak,dışarıdan çok fiyakalı görünen mesleğimiz (eşi avukat olmayan arkadaşlarda gördüğüm üzere) kendisinde kopmleks yaratacak, her kavgada "bana avukatlık yapma" diyecek,maddi sıkıntılarımı anlamayacak ve beni acayip paralar kazanıyor zannedecek, maddi beklentilere girecek,para kazanmak için çektiklerimi asla bilemeyecek bu durumun büyük mağduru eşi çalışmayan erkek avukatlar,kendilerine kolaylıklar diliyorum),gecenin bir vakti gözaltına alınan müvekkilim için emniyete gideceğim zaman evde cıngar kopacaktı....böyle bakıldığında avukat eş...tam bize göredir.

hulasa,benim deneyimim böyle. sizlerle de paylaşmak istedim.

bekarlara ibret olsun...

herkes sevdiğini alsın )