Yargıtay Ceza Genel Kurulu 1991-2001 yıllarına ait içtihatta yer etmiş kararlarında (E.1991/4-348 K.1993/70) ve 765 sayılı TCY dönemindeki çoğu somut olayda "Failin sözleri, mağdur üzerinde ciddi bir korku yaratmıyorsa sonuç almaya elverişli, yeterli ve uygun değilse tehdit suçunun oluştuğu ileri sürülemez. Mağdur ve içinde bulunduğu ortam nazara alınmalıdır." dendiği üzere tehdidi mağdurun ciddiye alıp almadığının veya kızgınlıkla sarf edilip edilmediğinin irdelenmesi gerektiği yönünde bir kanaate sahipti.
Ancak 5237 sayılı TCY ile bu görüş değişerek "Sair tehdit içerisine; ilk cümledeki fiil ile mal varlığı zararı dışındaki diğer bir konuda kötülük edileceğinden bahisle yapılan tehditler girmektedir. İlk fıkranın ikinci cümlesinin ikinci kısmında düzenlenen bu suç, eski 191/son maddedeki ‘sair tehdit’ fiiline benzer biçimdedir. Özellikle ucu açık sözler ve ne tür kötülük yapacağı belirsiz nitelikteki fiiller sair tehdit olarak düşünülmelidir." fikri yer etmişti.
765 sayılı TCY'ye göre de 5237 sayılı TCY'de düzenlenen suçlar kategorize edilmiş bir hâlde yer almakta. Peki bu sair tehditteki görüşte benimsenen ucu açık sözler "seni mahkemelerde süründürürüm, icralarda süründürürüm, seni içeri attırırım" gibi cümleleri de kapsayacak mıdır ? Yoksa her somut olayda yorum farklılıkları mı olacaktır?