Merhaba !
Anneler günü vesilesi ile sayın hykayar güzel bir konuyu gündeme getirmiş bulunuyor.
Şiddet mağduru kadınların, mağdur oldukları olguyu çevrelerine nasıl da yansıttığını pek çok örnekle görmek mümkün.. Bence bu insan psikolojisinin getirdiği bir durum. Ben çektim o da çeksin mantığı.... Bir annenin kendi vucudundan meydana getirdiği ve gözünün bebeği gibi baktığını düşündüğümüz yavrusuna şiddet uygulamasının mantığı nedir ?
Bakınız bu konuda yapılan araştırmalar genellikle ekonomik sorunlar yaşayan, yaşamın yükünün büyük bir bölümü omuzlarına yüklenmiş, konuşmaları dinlenmeyen, kendini ifade edemeyen kadınların çocuklarına daha çok şiddet gösterdiği yönünde.. Bunların herbiri aslında toplumun sağlığı için birer tehdit..
Bir kısır döngüdür bu yaşanan.... Gençken anne dayağı yiyen, baba baskısı ile büyüyen, evlendiğinde koca hegamonyası altında ezilen kadın, kendinden daha güçsüz gördüğü tek varlık üzerinde otorite denemeleri yapmakta... Sorun bir çember gibi dönmekte ve hep aynı noktaya gelmekte...
Sanıyorum bunun tek çözümü, aile eğitimini ciddiye almakla mümkün... Bireylerin herbirinin kişiliklerine saygı gösterilmesi gerektiği, toplumun en küçük birimi olan ailede başlamalı ve öğretilmeli.. Uzun soluklu ciddi bir eğitim olmalı bu... Öyle iki aylık kurslar şeklinde olmamalı.... Böylece belki gelecekteki nesillerin daha saygılı ve şiddet eğiliminden uzak yaşamaları sağlanabilir.

Saygılarımla....