Çalışanın “çalışmasının bağımsız” olduğu kabul edilen istisna akdinin ayırt edici niteliği; bir bütün teşkil eden belli bir emek sonucunun, bir ivaz karşılığında meydana getirilmesi taahhüdünde bulunulmasıdır.

Olaydaki iş sahibi (X) firması ile yüklenici (Y) firması arasındaki ilişki; uygulamada “fason imalat” olarak bilinmektedir. Türkiye’de (yerli / yabancı ) hazır giyimciler genelde fason üretim yapan / yaptıran şirketler olarak çalışmaktadırlar.

Olayda (X) firmasının “örtülü işveren” iddiasına muhatap olmaması arzu edilmektedir.

Uygulanmış bir örnek :
1. (X) firması tüm işçilerini, tüm haklarını ödeyerek ( ve toplu işçi çıkarma hükümlerine uyarak) işten çıkartır.
2. Üretim alanını (Y) firmasına kira sözleşmesi ile kiralar.
3. (Y) firması kendi adına iş yeri sicil numarası alır.
4. (X) ile (Y) firması arasında biri (alt) kiralama, öteki eser sözleşmesi olmak üzere iki sözleşme yapılır. Eser sözleşmesindeki bedelin odak noktası “ürün” olur.
5. (Y) firması “kendi işçileri” ile üretime başlar.

Soru : (Y) firması yalnızca (X) firması için mi çalışmaktadır (çalışacaktır) ?