Hep şuna inanmışımdır: İyi bir hukukçu iyi bir okuycudur., iyi bir okuyucu da edebiyattan az veya çok nasibini almış bir kimsedir. Sadece edebi bir hukuki formasyon da yeterli değildir elbette ki hukukçu için. Aynı zamanda edebiyatın ana öğelerinden olan, en az hukuçunun bilgisi ve düşünceleri kadar değerli olan ''duygu'' kavramına da sahip olmalıdır hukukçu. Olay ve olgulara mekanik bir tarzda değil bilinçli ve insancıl, yani duygulardan sıyrılmamış bir yaklaşımla bakmalıdır diye düşünüyorum. Yazınız bu anlamda gerçekten çok önemli bir örneği içeriyor. Meslek hayatımızda inandığımız değerlerden, ilkelerden ödün vermemek dileğiyle...