Bir hafta önce büroma gelen adamın anlattıkları konuya ışık tutabilir:
Adam, oğlu askere gidecek diye, onbeş yıldır köyünden kasabaya yolcu taşıdığı minibüsünü, askerlik dönüşüne denk gelecek şekilde yenisinin teslimi şartıyla, üstüne bir miktar parayı da koyarak galericiye takas ediyor.Böylece oğlu askerden döndüğünde sıfır arabayla babasının mesleğini yapmağa devam edecek.Gün dönüp oğul askerden gelir ve sıfır model minibüslerini teslim alan aile, nişan da yapar sevinç içerisinde.
Yolcu taşımaya tekrar başlamak üzere sabahleyin köy meydanına çeker gıcır gıcır minibüsü. Köyün diğer dolmuşçuları önüne dikilirler:”Yolcu taşıyamazsın burada.Biz kooperatifleştik.Bu kooperatifin üye sayısı 8 ve hepsi dolu;kontenjanda sana yer yok, çek başka kapıya!” cevabını alır.
“O kapıdan şu makama koşup duruyorum üç aydır;yıllardır icra ettiğim aile mesleğimizi kim hangi hakla alabilir elimizden anlayamıyorum” deyip durdu adam buna bir çare dedi.Ben aradım bir çare bulamadım kendisine.
Bir cadde üzerinde kaç bakkal açılabilir; kaç ekmek fırını olabilir bunun bile imar planlarında belirtilmesinin zorunlu olduğu günümüzde avukatlıkta her şey serbesttir, altta kalanın canı çıkabilir,bu serbest bir meslektir demenin çıkar yol olamayacağı, önümüzdeki 5-10 yıl içersinde anlaşılacaktır mutlaka.