1988 Aralığında ruhsatı alıp başladığım avukatlık serüvenim, 1994 yılında İstanbul DGM'lerinde aleyhime açılan "düşünce suçu" davalarında verilen cezalar, gıyabi tevkifler vb. yüzünden yaklaşık 7 yıl kesintiye uğramıştı. Bu davalardan birinde verilen kararı, müdafiime tebliğ edilmesine rağmen, tam da başlıkta yazdığım nedenle temyiz ettim. Dava da zamanaşımına uğramak üzereydi. Temyiz dilekçemde, temyiz yargılaması sürecinde dava zamanaşımına uğradığı için zamanaşımı hükümlerinin de uygulanmasını istemiştim. Yargıtay'ın ilgili ceza dairesi (geçmiş zaman, şimdi hangisi olduğunu unuttum) temyiz talebimi kabul etti; fakat zamanaşımı hükümlerini uygulamayıp o sırada bu tür davalar için çıkarılan ve 3 yıllık şartlı erteleme getiren 1999 tarihli bir yasaya dayanarak davanın ertelenmesine karar verdi.

Bu anımdan da yola çıkarak diyebilirim ki, ceza davalarında verilen kararların bizzat sanığa tebliğ edilmesi gerekir.