ÖZGÜR DİKTAŞ' ın "Bir hukuk devletinde her ne sebeple olursa olsun "bir takım şüpheli ve sanıkları" savunma hakkından yoksun kılmaya yönelik kamuoyu yaratma çabalarını ben açıkçası hayretle karşılıyorum." şeklindeki fikrine katılıyorum.
Benzer bir olay haciz sırasında başımdan geçti. Şüpheli - borçlunun yakınları olaydan 2 gün sonra yanıma geldiler. Yakınlarını "özür" içerikli sözleri beni tatmin etmedi, etmesi de mümkün değildi. Ancak aile hiçbir meslektaşımın davayı kabul etmediğini öyleyince ikilemde kaldım. Kendilerine dilediğiniz bir avukat arkadaşa gidin, olayı anlatın ve o meslektaşımın beni aramasını rica edin dedim. Aynı gün kendisinin mesleki bilgisine güvendiğim ve saygı duyduğum bir meslektaş ağabeyim beni aradı. Geçmiş olsun dileği ile başladığımız konuşmamızda bu davayı almasının benim açımdan hiçbir sakıncası olmadığını, hatta şüphelinin savunma hakkından mahrum kalmamasının beni "mesleki açıdan" memnun edeceğini söyledim.
Arkadaşlar dünyanın en kötü insanı, toplum için en zararlı insanı, işlediği suçlar bizce ne kadar kabul edilemez olsa da savunma hakkından mahrum bırakılamaz. Hak kavramı ve hukuk düzeni açısından bence en önemli meslek bizlerin icra ettiği meslektir. Bu mesleği yapmayı göze almışsak cübbemizi giydiğimiz anda şahsi duygularımızdan sıyrılabilmeliyiz.
Fikirlerime katılmayan meslektaşlara saygı duyuyorum. Ancak bu konudaki düşüncelerini en az bir kere gözden geçirmelerini de rica ediyorum.