Bu kararla ilgili olarak ben de nacizane görüşümü ifade etmek istiyorum. Şöyle ki;
Bu karar, bankaların kredi kartları için yıllık üyelik ücreti almasına engel değildir. Karar dikkatlice incelendiğinde, olayın talep edilen para ile ilgili olmadığı anlaşılacaktır. Buradaki aykırılık Tüketicinin Korunması Mevzuatından ileri gelmektedir.
Uzun lafın kısası, Bankalar, görünüşte müzakere ile, örneğin telefon ederek onaylatma suretiyle bu ad altında para talep edebilecektir.
Hatta, Bankaların bunu şimdiye kadar yapmamış olmasının yegane sebebinin maliyetin yüksek olmasından ileri geldiği de anlaşılmaktadır. Gerçekten de, Bankaların tüm sözleşmeleri mevzuattaki yazı tipi, punto ve sair kurallara uygun olarak yenileyip göndermesi, hem Bankalar için iş gücü kaybı hem de maliyeti epey yüklü bir faaliyet olacaktır.
Sözleşmedeki madde haksız şarttır. Ancak Mahkeme, bunun Bankalar için haksız kazanç olduğunu ifade etmemiştir. Dolayısıyla, Bankalar, en azından yeni müşterileri ile yapacakları sözleşmelerde müzakere, yazı stili, boyutu ve sair kurallara uyarsa hâliyle değişik adlar altında "hesap işletim ücreti, yıllık üyelik aidatı vs." para talep edebileceklerdir.