şöyle bir okuduğumda yorumları kendimi kötü hissettim açıkçası.öss zede olarak yönlendirmelerle ve kararsızlığımın kurbanı olarak seçtim hukuku.çok zor bir 6 yıl,uyuyamadığım yüzlerce gece,başıma dert olan onlarca ders derken sonunda bitirdim okulu.okurken şunu farkettim.ben farkındalığı sevdim.durmaksızın öğrenmeyi,her durumda gerçeği aramayı,haklılığı içimde vurgulamayı,hatta teoriyi sevdim.sevmesem de şikayet etsem de emeğimi esirgemedim.şimdi yeni başlayan bir stajyer olarak adliyedeki durumu,bu kokuşmuşluğu gördükçe bu mudur bunun için mi okudum diyorum sıklıkla.ama tuhaf bir şekilde sanırım bunu da seviyorum şimdi...ben idealist miyim?