Değerli meslektaşlar
Bütün yazıları okudum. Bu yazılardan şu sonucu çıkardım. Siz avukat meslektaşlarımız geçmişte aynı sıralarda okuduğunuz biz hakim arkadaşlarınızı kaybetmek istemiyorsunuz. Onların kibirlendiğini ve kendilerini yüksek görme hastalığına tutulduğunu sanarak üzülüyorsunuz. İnanın biz de sizlerle birlikte olmak ,sizin özgür havanızdan solumak için kendimizi zor tutuyoruz.
Biz aynı salon içinde adalet denen hizmeti üretmek için çalışan insanlarız .Yargıçların kürsülerinin biraz yukarıda olması adalet terazisini tutmaları nedeniyledir. Ancak o terazinin dengesi siz avukat meslektaşlarımızın katkılarıyla sağlanmaktadır.
Ben bu zamana kadar hep küçük ilçelerde çalıştım. Avukat meslektaşlarımla hep saygın ilişkiler kurdum. Bu saygın ilişki aynı zamanda mesleki görevimdi .Ayrıca bu benim geçmişime duyduğum özlem ,geleceğime duyduğum saygıydı. Ben geçmişte aynı koşullarda mezun olmuştum. Yarın belki kürsünün aşağısında avukat cüppem ile adalet mesleğine devam edebilirim. Ancak istediğim halde çok özgür olamadım. Toplumun baskısı ,yanlış anlaşırım kaygısı ve her şeyin ötesinde üretmeye çalıştığımız adalete laf gelir korkusu ve kaygısı bizi biraz mesafeli olmaya zorladı.Biz veya siz kendinizden emin olsanız da nazik bir meslek olan hukukçuluk mesleğinde toplumun değer yargılarını ve bakış açısını gözardı etmek mümkün değil.
Mesela, siz çok önemli ve birazda hakimin taktir hakkının olduğu bir davada ,o davanın hakimini sürekli karşı tarafın avukatıyla birlikte olduğunu gördüğünüzde aklınıza hiç bir şey gelmez mi?Biraz rahatsız olmaz mısınız.Siz hoş görseniz bile bunu müvekkilinize nasıl anlatırsınız.
Bu yönüyle bizim toplumda hakimlik mesleği zor bir meslek öyle ki çok sevdiğimiz ve pek çok şeyi paylaşabileceğiniz sıra arkadaşlarımıza bile mesafe koymak zorunda olacak kadar. Bir gün dilerim öyle bir aşamaya varırız ki ,bu konular aşılır ve forumlarda tartışılacak konular olmaktan çıkar ve bizde özgür olarak dostlarımıza kavuşuruz. En içten saygılarımla. Aydın Başar. Gölyaka Hakimi