Merhaba. 23 ay süren evliliğimin ardından eşimin evi terk etmesi sureti ile fiilen ayrı kaldık. Eski eşim kaynağını bilmediğim harcamalarla pek çok yere borçlu olduğunu söylemiş, sözde kredi kartı borçlarını kapatmak amacıyla benim bilgim dahilinde 1 kez ve benim bilgim dışında ailemden yüklüce borç diye para almıştır. Ailemin elindeki birikimlerin bittiği gün ise ailemi görmemek ve eve almamak şartlarını koşmuş, ömür boyu borç anlamında belirsizlik vaad etmiştir. Evliliğimiz süresince davranış değişiklikleri olmuş olup 2 kez bana şiddet uygulamıştır (ki her iki tarafın da akrabası olan şahidim eşimin ağzından bana şiddet uyguladığını duyduğunu mahkemede söylemiştir). Kendisi ile tek tartışma sebebimiz bu paraların nereye gittiği konusunda soru sormamdır. Kendisine giden onca miktarın ardından "bir daha kaynağını bilmediğim tere ödeme yapmayacağım" dediğim an ise evi terk etmiştir.
1,5 yıllık fiili ayrılık sürecinde herhangi bir düzelme olmadı. Çocuğunu görmek istemedi (1 kez alıp götürmek istedi, gelip görebilirsin dediğimde 1 kez geldi bir daha da arayıp sormadı). Aralık 2006 da evlilik birliğinin temelinden sarsılmış olması gerekçesi ile dava açtım kendisine. Aralık 2007 de dava sonuçlandı. Benim davamın reddine, karşı davacının kabulü ve kendisine 3000 ytl manevi tazminat ödememe temyiz yolu açık olmak üzere hükmedildi. Karşı davanın içeriğinde: ev işleri yapmama, hakaret etme, lüks harcamalarla borç batağına itme gibi gerekçeler vardı. Karşı tarafın şahitlerinin 3 tanesi anne, baba ve kardeş olup yeminsiz ifade verdiler. Hakaret ettiğimi annesi söyledi. Benim dava dilekçemde daha çok eşimin sorumsuzluğundan (maddi anlamda) bahsedildi yaklaşık 500 sayfalık banka kayıtları delil gösterildi ve onlar tek tek avukatım ve benim tarafından incelendi. Yazık ki karar bizim özet beyanımız okunmadan verildi.
Sormak istediğim hususlar:
1) Mayıs 2007 tarihinde davacı tanıkları, Eylül 2007 de ise davalı/karşı davacı tanıkları dinlenmiştir. Karar ise Aralık 2007 de verilmiştir. Eylül 2007 deki duruşmada her 2 tarafa da 30 gün içinde cevap hakkı verilmiştir. Karar sonrası dosyayı incelemem esnasında karşı tarafın 3 ay sonra yani karardan 1 gün önce beyanlarını verdiklerini gördüm. Bu durum hukuki açıdan mümkün müdür?
2) Oğlum 3,5 yaşında velayeti bana verildi. Ayın belli haftalarında yatılı, yaz tatilinde 1 ay süre ile babası ile kişisel ilişki kurmasına karar verildi. Ama oğlum babasını tanımıyor bile. Yaptığım okumalardan kişisel ilişkinin zaman göre değişebileceğini biliyorum. Temyiz dilekçesinde en azından oğlumun belli bi yaşa gelene kadar yaz aylarındaki sürenin kısaltılmasını talep edebilir miyim? Çalışan bir anneyim ve ancak temmuz, ağustos aylarında izin alabiliyorum. Ağustos ayında babada kalırsa, temmuz ayında benle tatil yapacağı ayda da hafta sonu kişisel ilişki kurması benim velayet hakkımı kısıtlamaz mı? Buna dair elinizde örnek bir karar var mıdır? Bir de bu kişisel ilişki kurma durumu boşanma kararı kesinleştikten sonra mı oluyor? Velayet boşanmanın eki niteliğinde kabul ediliyor ama bu kesinleşme durumu benim kişisel ilişki yönlerini de temyiz edersem temyiz kararı sonrasında mı oluyor?
3) Haklı olduğum bi davada haksız konuma düştüm. Hem de tamamen kusurlu gösterildim. (deliller olmamasına rağmen, kan bağı olan tanıklarla tkarşı dava dilekçesindeki beyanlar doğrultusunda). Temyizde tazminatlar konusu ve velayet konusuna itiraz edeceğiz. Avukatım kusur olaylarına da değinirsek boşanma kararı reddedilebilir diyor. Bildiğim şey tazminat olayı da kusur durumu ile alakalı, eşit yada ağır kusurlu taraf tazminat talep edemiyor. Tazminattan geçtim kusurlu olarak anlaşılma çok üzüyor beni. Boşanma kararı da önemli değil. Gerçeğin anlaşılması. Çünkü karşı taraf bir kadını onuruna dokunan sözler sarfetmiş dilekçesinde ve hiçbirinin de ispatı yok sadece annesinin ifade ettiği, duyduğunu söylediği küfürler. Buna rağmen…
4) Temyiz dilekçesi detaylı yazılırsa okunmaz diye bir yargı varmıdır gerçekte? (dava içeriğini genişletmemek kaydı ile)

Uzun yazdım fakat yardımcı olursanız çok sevinirim, teşekkürler…