Benim ailemde hukukçu yok. Çocukluğumdan beri çok başarılı bir eğitim öğretim hayatı geçirdim diyebilirim. Anadolu Öğretmen lisesini kazandım puanım bir kaç fen lisesine bile yetiyordu hatta. İlk başlarda hep asker olmayı istedim, sonra askeriyede çalışan eniştem sayesinde bu isteğim son buldu, pişman değilim. DAha sonra büyük bir çoğunluk benim ya tıpçı ya da bilgisayar mühendisliği bölümü seçeceğimi düşünüyordu. Ama içimde küçüklüğümden beri gelin bir meslek yatıyordu. Ben genelde tartışmalarda sivri diliyle ve ağır ithamlarıyla ön planda olan, çok konuşan ve konuşmaktan memnun olan, ayrıca insanları pek fazla umursamayan ne olursa olsun kendi bildiğini okuyan birisi karakterine oturmaya başlamıştım yavaş yavaş. Lisede bu karakterim iyice sağlamlaştı. Bir de tartışmalarda hep bana "hayırdır sen onun avukatı mısın" diye söylenen cümlelere uyuz olurdum, bu da iyice hukuk okuma hevesimi artırdı. Sonuçta hiç kimseye danışmadan (ailem çok liberaldir) tmyi seçtim. Tmyi seçmem bayağı yankı buldu başta liberal olan ailem olmak üzere herkes hayatımın hatasını yaptığımı söylüyorlardır. Ama ben memnundum halimden. Sonraları çalıştım ve kendi çapımda başarılı oldum. Hukuk okumak en büyük hayalimdi. Yerleştirmelerin açıklandığı gün ağladığımı hatırlayınca kendime hep gülmüşümdür sonraları. Hukuk kazanmam zor olmadı ama kolay da değildi. Ama bir insanın hayalini yaşaması kadar güzel bir şey yokmuş bunu fakülteye yerleşince anladım. Şu an hala halimden mutluyum. Dünyaya yeniden gelsem yine hukuk okurdum.