şu beynimin içinden
kacırdığım tilkiler,
ahlar vahlar belkiler
toplansa birer birer,
kim bilir cehennemin
hangi katına girer!..

günahkar bir kulum ben,
diken taşlı yolum ben,
kendi kendini vurmuş,
ıssız durakta durmuş...
ara sıra bir araç,
gelmiş geçmiş oradan,
esamesi okunmaz,
ne yazıdan turadan...
böyle yazmış yaradan!...

sırrını çözemedim,
ölülerin sağların,
gelmş geçmiş çağların,
şu gönlümde dağların!...

ıssız sessiz kaldırım,
çıkmaz sokağa taşır,
sanki yaramı kaşır...
sokak lambalarının
gözünü yaşlı gördüm,
islanmış kaldırımlar,
yüreğimde bir yeri
dövüyor yıldırımlar!...

hayalimi yaratan,
sonra dönüp aratan,
gönlümün dehlizinde,
sanki kacıp gizlenmiş...
her nefes alışımda,
belki ona yürürüm
tuz yada şeker gibi,
kendi mi eker gibi,
içten içe eririm!...

akdevrim.istanbul.