bende bir ev tahliyesinde çok sıkıntı yaşamıştım.Son 4 yıldır kira bedelini ödemeyen 17 yıllık bir kiracıydı muhatabımız. Kiracıyı en az 50 kez aramıştım. her seferinde müddet istedi. Ev bulamadım ev bulayım, ev buldum kirası yüksek 1 ay daha, 10 gün daha.. böyle günler günler haftalar hatta aylar geçti..3 kez de icra dairesinden döndüm. eşyaları topluyoruz 10 gün sonra anahtarı biz vereceğiz namus sözü, şeref sözü.. vs. vs.. gibi bitmek tükenmek bilmeyen yalanlar ..en sonunda pekte güneşli olmayan bir ilkbahar gününde yeter artık dedim. ve eve gittik.raflarda biblolar dahi duruyordu. sanki ben hiç aramamışım sanki onlar kirayı hep ödüyorlar gibi yalancı bir şaşkınlıkla karşıladılar bizi.. lafta şok oldular. . çok ısrar ettiler yine gün istediler, mümkün değil dedim. çok kararlıydım tahliye etmeden dönmeyecektim.Evin babası olan kiracı da zaten tüm konuşmalarımızı, aramalarımı inkar ediyordu.O yüzden eminim bugünü de unutacaklardı ve ben anlamıştım er ya da geç ben bu tahliyeyi yapmak zorunda kalacaktım. bari o gün başlamışken bitirecektim. eşyaları toplayıp, taşıyacak işçiler, polisler, memur her şey hazırdı. 20 yaşlarındaki kiracının oğlu birden çıldırdı. eşyalar toplanırken ben memure hanımla mutfağın camının önünde oturuyorduk. arkadan salondan geldi ve sandalye ile arkamızdaki camı kırarak kafamıza indirdi. benim bir çok yerim çizildi.. kanadı.. Fakat Allaha şükür ciddi bir yaralanma olmadı. babasının sorumsuzluğu annesinin rezilliği ile sonuçlanamazmış, böyle yağmurlu bir günde eşyaları kapıya koymak insanlık değilmiş. 17 yıldır bu mahalledelermiş.insanların yüzlerine nasıl bakacaklarmış. vs. vs.. Memure hanım ne yazıkki hemen sattı beni. 'benim yapabilecek bir şeyim yok. bana kalsa ben size mühlet veririm ama benim elimde değil avukatı ! ikna edin.' yüksek sesle bana da ' Sizde biraz vicdanlı olun, bir de kadın olacaksınız' dedi... resmen hedefiniz ben değilim onu vurun dedi yani.. velhasıl ömrümün sonuna kadar rahat edemeyeceğim, karşıma mutlaka çıkacağı ve elleri ile beni boğacağı söylemlerini dinleyerek evi tahliye ettik. yolda 360 derece çark eden memure hanım bunlar hep böyleler işte kirayı ödemezler ödemezler, tahliyeye gelincede yapmadıklarını bırakmazlar..iyi yaptınız bugün olmasa bir dahaki sefer yine aynı şeyleri yaşayacaktık, uslanmaz bunlar dedi. Orda öyle demiyordunuz ama dediğimde ise sustu..Utanmadan Çok yorulduk, çok tehlike atlattık bugün avukat hanım diyerek güya çaktırmadan para istediğinde 'sadece ben yoruldum. iyi günler' deyip ayrıldım.. o gün her şeyden nefret etmiştim.en çok ta yaşamaktan, böyle bir ülkede yaşamaktan, böyle bir işi yapmaktan..rüşvetten...

Tabi bu ülkeyi de bu mesleği de terketmedim. fakat asla ev tahliyesine gitmedim bir daha.