Aslında ifade etmek istediğim yaşamın "an"ların toplamı olduğu idi ve "zaman" kavramından -aklımın çoğu zaman alamadığı uçuk kaçık bir düşünceden- söz ederken genellikle benzer bir ifade bozukluğuna takılırım. Hayatın içindeki zaman dilimlerinin aslında aynı oluşu ama bizim onu şekillendirdiğimiz idi asıl anlatmak istediğim. Üstelik çok garip hala tam olarak kast ettiğimi ifade edemiyorum. Sehven, bunalımlı ve darmadağınık bir imaj çizmişim.

Ama tabiki de bu profosyonel yok etme savaşına karşı koruma kalkanlarım açıkçası çok fazla yok çünkü sistematik olarak zaten sizin argumanlarınızı elinizden alıyorlar.

Ama çok güzel bir noktaya getirmişiz konuyu, sahiden de "anı yaşa" tavsiyesini genellikle reklamlardan biliriz ve tüketim kültürünü tetikleyen tek ruh halidir. An'ı yaşarsınız ve önünüzü ne de arkanızı dikkate alırsınız.An'ı yaşa kültürü öyle bir hipnozdur ki nihai hedef birçoğu için komplo teorisi sayılabilcek türden olsa bile benim için doğruluğu nerede ise ispatlanmış; iddia aşamasını çoktan geçmiş bir tür tezdir ve bu hedef sizi anlamsızlaştırmayı becermekle meşguldür ve bu durumdan faydalanacak sonsuz bir çıkar çevresi de her zaman vardır.Buna popüler kültür de denebilir. Bunun tarihsel dayanaklarını açıkçası tam tespit edemiyorum.Ama sebebin mülkiyet hakkından kaynaklandığını düşünüyorum.Tüm kavgaların sebebi yaşamı idame ettirebilmek için gerekli olan mülkiyetin kime ait oluşundan çıkmaktaydı ve kıt kaynakların bir gün buna cevap veremeyeceği ve daha bencilce bir yaşam için nereden başlanması lazımdı? Önce Anı yaşatmak iyi gelebilirdi....