Bir süre önce bir ablamız evlilik dışı hamile kaldı.
Çok mutluydu, birara evlenicez diyordu, taki dokuz aylık hamileyken terk edilene kadar, bu abla babam beni keser diyip, bebeği aldırmak istedi.
Bizlerde böyle bir şeyin olamayacağını, olsa bile bebeğini parçalayarak alırlar,
çok pişman olursun, vicdanın çok acır dedik.
Abla ikna oldu, olmayıpta ne yapacak kim alır dokuz aylık bebeği, bebek doğdu,
şimdi okula gidiyor. Ancak bir başkasının nüfüsunda, (ve anneside bekar bir arkadaşımız.)

Acı olan şu: Arkadaşları babalarına sarıldığında onun bakışlarını görmek yeterli,
yürek dağlanması bu yani,

Adam ölmüş olsa mezarını gösterirsin, aaa benimde babam varmış der.

Bu olayı yaşayana kadar, bende herkesin evlenmeden çocuk sahibi olabileceğini düşünürdüm.

Kadınların böylesine küçümsendiği hor görüldüğü, bir ülkede bu imkansız,
kadınlarımızın çok duygusal olmaları sağlam beraberlikler kurmalarına engel.
yaparım ederim diyen erkeklerinde sıkıştıklarında ben gidiyorum bile demeden
gitmeler.

Arkadaşlar lütfen kusura bakmayın avukat degilim. Sadece düzeyli olduğu için bu siteye takılıyorum.
İmla kurallarının hepsinide istemeyerek ihlal ettim.

Yasal bir baba olmadan çocuk doğurulmamalı.

Bir gün o çocuğa hesap vermemiz gerekecek.