|
|
|
|
|
|
cümlesi ile velayet hakkını sırf velayet hakkı sahipleri yönünde değerledirdiğiniz görüşüne varıyorum. Velayet hakkının çocuğun menfaati yönünde değerlendirilmesi ve anne ve babanın mutlak bir hakkı olmadığı göz önünde bulundurulmalı bence.
Saygılarımla
|
|
 |
|
 |
|
Aynı yönde;
Boşanma ve gerekçeleri, karı kocanın birbirlerine yönelik sorumlulukları veya kusurları başka şey, çocuğun menfaati başka şeydir.
Velayet tarafların birbiri ile anlaşmazlıklarına bırakılabilecek husus değildir.
Fiilen ayrı yaşama kararı alınmışsa ve arada bir çocuk varsa, mahkeme çocuğun yüksek menfaati gereği velayet hakkının kullanımını bir ebeveyne bırakabilir. Burada kanun koyucunun amacının, çocuk yararına verilmesi gereken kararların zamanında alınmasını sağlamak ve yine taraflar arasındaki çekişmeden çocuğun zarar görmesini önlemek olduğu açıktır. Velayet verilirken de, çocuğun aklen, bedenen ve ruhen kimin yanında daha huzurlu, sağlıklı ve güvende olacağına bakılır ve tüm deliller buna göre araştırılır.
 |
Alıntı: |
 |
|
|
 |
Yazan Taita Dragonfire |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Olan hukuk sizin dediğiniz gibi ise olması gereken hukuk benim dediğim gibi olmalı kanaatindeyim. Evlilik kurumu sağlıklı aile düzeni için öngörülmüş iken ailenin değeri ve amacı olan çocuklara ilişkin velayet kavramının DEVAM EDEN EVLİLİK BİRLİĞİ'NDEN AYRI ele alınması benim nazarımda HUKUKUN korumak istediği amaç ile çelişmektedir.
|
|
|
|
|
|
|
Ve artı, hukuken evlilik birliğinin devamını çocuk sağlayamaz..
Kanun koyucunun düzenlemesini son derece isabetli buluyorum. Öte yandan velayete ilişkin kararlar kesin hüküm teşkil etmez. Velayet kendisine verilen taraf, bu yetkiyi çocuğun yararına kullanamamışsa, diğer tarafın velayetin değiştirilmesi için dava açma hakkı da vardır.
Saygılar.